Hoeksteen

Door Robert Mienstra

De laatste keer dat Sinterklaas mijn pad kruiste was toen ik nog voor de krant De Gooi- en Eemlander werkte.
Ik schreef destijds: 'Leuk dat Sinterklaas weer in het land is.'
Mijn toenmalige hoofdredacteur keurde de zin af omdat volgens hem Sinterklaas met een kleine letter geschreven moest worden.
De man had gierend ongelijk vond ik: sinterklaas met een kleine letter is iemand die voor Sint-Nicolaas speelt. Sinterklaas met een hoofdletter is de eigennaam.
Bovendien geloof ik heilig in Sinterklaas.
Daar gaat het uiteindelijk om.
En dat komt nu goed uit met een kleinzoon die net 1 jaar is geworden.
Verlekkerd blader ik door de brochures van de speelgoedwinkels.
"Wij doen dit jaar weer aan Sinterklaas", zeg ik tegen mijn vrouw Jessica. "Ik ga iets moois kopen voor kleine Lucas."
Mijn blik valt op een elektrische racebaan met vier loopings, draadloos bestuurbare, op te voeren raceauto's en geavanceerde rondenteller.
"Ik wilde inderdaad ook al iets doen", zegt Jessica, "ik dacht zelf aan een loopfietsje. Die had ik al in dat blad zien staan."
"Een loopfietsje?", smaal ik. "Dat kan pas als Lucas anderhalf is. Nee, we gaan hem iets geven waar hij uren naar kan kijken. En opa doet dan voor hoe het moet."