Verpleegkundige Aya Selman: ‘Een covidpatiënt stikte onder mijn handen, de volgende dag stond ik er weer’

Door Robert Mienstra

ALMERE – Vanaf de eerste dag van de coronacrisis werkt verpleegkundige Aya Selman (28) op de Covid-afdeling van het Flevoziekenhuis. Geen dag verzaakt, sterker nog: ze draaide tal van extra diensten. Fysiek en mentaal is het werk zwaar. “Hoe ik het doe weet ik niet, maar het lukt me.”

“Ik werkte eerst op de Maag, Darm-Leverafdeling en op de afdeling voor nierziekten. Maar toen de Corona kwam werd ik in maart 2020 meteen gevraagd om op de Covid-afdeling te komen werken”, zegt Selman. “Aanvankelijk vond ik het wel eng, want ik had ook een kind van vier maanden thuis. Toen was nog niet bekend of baby’s ook vatbaar waren.” Een leidinggevende trok haar over de streep. “Ze zei ‘we hebben allemaal kinderen die we even lief hebben, maar we moeten hier met z’n allen doorheen’, vertelt Selman. “Toen besefte ik dat ik op deze afdeling een maatschappelijke plicht had. Ik vond het aanvankelijk spannend omdat we ook niet wisten wat we konden verwachten. Maar ik wilde zo graag helpen. En nu werk ik dus nog steeds op de Covid-afdeling.”

Zwaar

Fysiek en mentaal is het zwaar werken op de Covid, vertelt Selman. “De tweede golf was daarin erger dan de eerste golf. Maar we konden het volhouden omdat we de ervaring uit de begintijd hadden.” Zo verpleegde Selman aanvankelijk zes covidpatiënten. Nadat de reguliere zorg was afgeschaald werden dat er vier of vijf.

Selman neemt haar werk wel regelmatig ‘mee naar huis’. “Er was een covidpatiënt die onder mijn handen letterlijk stikte. Dat was het ergste wat ik ooit heb meegemaakt. Daarna hebben mijn collega en ik een uur aan tafel gezeten waarbij we alleen maar stil voor ons uit keken. Die nacht heb ik heel slecht geslapen. Het is onverdraaglijk om mensen te zien die weten dat ze dood gaan, maar dan ook nog eens op korte termijn.” Desondanks stond Selman de volgende dag weer op de afdeling. “Het voelt hard, maar je moet gewoon door. Waar ik de kracht vandaan haal weet ik niet, maar het lukt me wel. Gelukkig is de hulpverlening voor ons verpleegkundigen in het Flevoziekenhuis goed geregeld, want die heb je af en toe echt nodig om er weer bovenop te komen.”

Raadslid

Aya Selman is ook raadslid voor de PvdA. En moeder van een peuter. “Dat alles zorgt ervoor dat mijn agenda helemaal vol zit. Als er donderdagavond tot laat vergaderd wordt in de Raad moet ik toch vrijdagochtend weer paraat staan op de Covid-afdeling. Ik doe ook veel weekenddiensten, en maandagavond staat dan weer de fractievergadering op de agenda. Hoe ik het doe weet ik niet, maar het lukt me allemaal. Bovendien heeft mijn fractie alle begrip als ik het heel druk heb.”

Selman haalt niet alleen veel voldoening uit haar werk als verpleegkundige, maar ook uit haar raadswerk. Zeker het werk achter de schermen bevalt haar. “Bewoners roepen vaak mijn hulp in en dan kan ik ombudswerk verrichten. Zo bemiddel ik veel tussen bewoners en overheid.” Dat gebeurt vaak bij zorgonderwerpen. Haar ervaring als verpleegkundige betaalt zich daar ook uit.

Verpleegkundige Aya Selman in de hal van het Flevoziekenhuis. (Foto: Almere DEZE WEEK)