Hoeksteen
Algemeen
Door Robert Mienstra
Schootsveld
“Hij is naar boven. Hij is naar boven”, hoor ik beneden in de parkeergarage schreeuwen.
Ik ben nietsvermoedend van de Grote Markt op weg naar de derde verdieping in de Schoutgarage.
Het geschreeuw komt dichterbij. Ik besluit rustig verder te lopen en onopvallend mijn Opel in te glippen.
Drie politieagenten rennen schreeuwend voorbij.
Met getrokken pistool.
Ik knijp hem enigszins, maar ben niet zo snel voor een gat te vangen. Geïnteresseerd kijk ik toe.
Totdat in het trapgat een onverlaat verschijnt.
Ook met getrokken pistool.
Dan besef ik dat ik midden in zijn schootsveld sta. Het zweet breekt mij uit.
De agenten nemen de schietpositie in: “Wapen laten vallen. Wapen laten vallen”, galmt het onheilspellend door de parkeergarage.
Dan voel ik een hand op mijn schouder.
‘Ik word nu gegijzeld door bankovervallers’, schiet het door mijn hoofd.
Mijn hart slaat drie keer over, mijn adem stokt, het leven flitst aan mij voorbij.
“Niet schrikken”, klinkt een stem, “dit is een politie-oefening.”
Amechtig stap ik in mijn auto en pak de telefoon.
“Wie gaat u bellen?”, vraag de agent.
“Slachtofferhulp”, hijg ik. “Of krijg ik nu een bon voor niet handsfree bellen?”
