Afbeelding

Elektrisch

Hoeksteen

Met mijn elektrische fiets ga ik langs de Cinemadreef naar huis in Parkwijk.
Ik haal het maximum van 25 kilometer.
Zoef…. daar word ik ingehaald.
Door een buurman die op hetzelfde merk als ik rijd.
Harder trappen om hem bij te benen helpt niet.
Even later kom ik hem tegen bij de boxen onder onze flat.
“Thijs, hoe kan het dat jij zo snel rijdt?”, vraag ik.
“Kwestie van opvoeren”, zegt Thijs, “kan ik bij jou ook doen. Effe code in je software veranderen.”
“Doen”, zeg ik.
“Hoe snel wil je rijden”, vraagt Thijs.
“Doe maar 50”, zeg ik.
“Klaar”, zegt Thijs.
Ik probeer het uit.
Het gaat sneller en sneller. Het wordt wel een beetje eng.
“Zet hem maar op 35”, zeg ik.
Ik vlieg nu op het fietspad de elektrische middelbare dames voorbij die allemaal 25 rijden.
De hiërarchie op het fietspad is hersteld.
Een paar dagen later sta ik stil met mijn fiets bij het Weerwater.
Uit het niets val ik om. Op mijn hoofd.
Gelukkig heb ik een harde kop.
En inmiddels een helm.

Door Robert Mienstra

Uit de krant

Politiek

112

Uit

Sport

Wonen

Auto