Gilbert Ismail
Vijf jaar geleden werd ik in paniek gebeld door Mohsen, een Syrische vluchteling die ik ooit had begeleid bij zijn inburgeringscursus. Hij had twee brieven van de gemeente gekregen waarin hij gesommeerd werd binnen twee dagen een fiks bedrag over te maken.
Het bleek in beide gevallen om een ‘Hernieuwd bevel tot betaling en aankondiging beslaglegging’ te gaan. Aangezien zo’n bevel niet uit de lucht komt vallen vroeg ik hem naar eerdere brieven, maar Mohsen verzekerde mij nooit eerder post over dit onderwerp te hebben ontvangen. Gezien de toon van de brieven adviseerde ik hem de genoemde bedragen alvast te betalen en een paar dagen later contact op te nemen met de gemeente. Daar vertelde een belasting-medewerker ons dat het om aanslagen ging voor de afvalstoffenheffing van de jaren daarvoor.
Na dit gesprek bedacht ik opeens dat de aanslagen wellicht verzonden waren via Mijn Overheid. Mohsen vertelde dat daar destijds inderdaad voor hem een account was aangevraagd. Nu wist ik dat Mijn Overheid elk nieuw bericht op hun site per mail aankondigt, maar tot mijn schrik zag ik dat deze functie bij Mohsen niet geactiveerd was. Het gevolg was een berichtenbox met meer dan 50 ongelezen brieven.
De meneer van de belastingdienst verdiepte zich in de penibele situatie en besloot een vermogenstoetsing te gaan doen. Hij vermoedde namelijk dat Mohsen met zijn inkomen eerder in aanmerking kwam voor kwijtschelding dan voor betaling van de hem opgelegde afvalstoffenheffing. Dat bleek inderdaad het geval. De aanslagen werden kwijtgescholden, het overgemaakte bedrag teruggestort op zijn rekening.
De meneer van de belastingdienst heette Gilbert Ismail. Ik stuurde hem na de goede afloop een mailtje om hem te bedanken voor zijn inzet en betrokkenheid. Daarop antwoordde hij “Ik vind het niet meer dan mijn plicht om u zo goed mogelijk van dienst te zijn. Ik ben blij dat alles nu goed is gelopen en u kunt mij altijd contacteren in de toekomst als ik u nog met iets anders van dienst kan zijn”.
Dat laatste blijkt helaas niet meer mogelijk. Afgelopen week las ik in ADW het bericht van zijn overlijden. Dit is een klein monumentje voor Gilbert Ismail. Hij stond voor Mohsen en mij model voor al die ambtenaren die, ondanks werkdruk en onderbezetting, één ding nooit uit het oog verliezen: de menselijke maat.
Hans van Dijk (niet de CU-voorman)