Invasief
HoeksteenVerwonderd was ik, toen ik voor het eerst een felgroene gedaante boven het plantsoen zag vliegen. Mijn vogelspotapp, een soort Pokémon Go maar dan echt bedoeld voor volwassenen, hield ik in de aanslag. Die bevestigde mijn vermoeden: Dit was een halsbandparkiet.
Mijn oud-collega wist mijn pret vakkundig te bederven. Hij zei dat we helemaal niet blij moeten zijn met de halsbandparkiet. Dat blijkt een invasieve exoot te zijn: de parkiet is ooit als volièrevogel hierheen gehaald uit verre oorden, en enkelen daarvan zijn ontsnapt of losgelaten. En in onze natuur blijkt hij zich behoorlijk thuis te voelen.
Het beestje schijnt in andere steden al echt een plaag te zijn. De Grote Bonte Specht en de boomklever zijn niet blij dat deze tropische verschijning ‘hun’ bomen bezet. Begrijpelijk, ze willen zelf ook kunnen nestelen in de holen van Almeerse bomen en ze gunnen hun kuikens hetzelfde.
Toch zou ik deze vogels aanraden niet te kwetteren over de verdeling van de boomruimte, maar over de hoeveelheid ervan. Niet gehinderd door ecologische kennis beeld ik me dan in dat alle soorten dan vredig naast elkaar kunnen leven.
In de gemeenteraad weten ze wat ik bedoel. Daar noemen ze het: een grotere taart. Dat is daar inmiddels een gevleugelde uitspraak.
INDIRA DRAIJER
