Wereldkampioen Jaap Oudkerk trots op vermelding Wall of Fame
Algemeen
Door Marcel Beijer
DE MARKEN – Hij won in de ploegenachtervolging Olympisch brons tijdens de Spelen van 1964, vijf jaar later mocht hij zich ‘wereldkampioen stayeren’ noemen, maar de Almeerder (bijna 82 inmiddels) blijft er zelf nuchter onder. ‘Alles is vergankelijk.’ Binnenkort krijgt hij een plekje in de Wall of Fame met Almeerse sporthelden.
De hitte was op 9 augustus 1969 niet te harden tijdens de WK-finale in het Antwerpse Sportpaleis, maar Jaap Oudkerk had goed naar zijn vroegere wielerhelden gekeken. Die droegen tijdens de race een citroen aan een touwtje om hun nek.
“Ik besloot dat ook te doen, al was ik de enige. Tijdens de race kon ik daar mooi aan sabbelen om de dorst te lessen”, haalt Oudkerk de anekdote op. Maar de citroen slingerde zo heftig op zijn borst heen en weer dat de vrucht na een paar rondjes de wielerbaan op stuiterde. “Gelukkig zonder anderen te hinderen”, zegt de Almeerder. “Misschien bracht het me geluk, want ik werd uiteindelijk wereldkampioen die dag.”
Terechte wereldkampioen
Zonder te overdrijven was Oudkerk in die tijd de terechte wereldkampioen, hij reeg op de wielerbaan de successen aan elkaar, samen met zijn gangmaker Bertus de Graaf. In 1985 verhuisde hij van Amsterdam naar Almere. Inmiddels woont hij aan de Vrijmark in Haven en zijn de regenboogtrui en alle medailles veilig opgeborgen in een kluis. “Daar kan niemand bij, behalve mijn nageslacht.”
Wall of Fame
De prestaties leveren hem binnenkort een plaatsje op in de Wall of Fame met Almeerse sporthelden. Oudkerk wil zichzelf niet als sportheld betitelen, maar is wel trots dat hij wordt geëerd op die manier. “Ik hoop dat zwemster Enith Brigitha en schaatsster Carry Geijssen daar ook in de Wall of Fame worden opgenomen. Die verdienen daar ook een plek in. Ik ben trots als ik tussen al die Almeerse sporthelden een plekje krijg.”
Verder denkt hij niet teveel aan zijn successen terug. “Alles is vergankelijk. Mijn gangmaker is al enkele jaren geleden overleden en bijna niemand kent mijn naam meer. Er zijn nu andere helden. Wielrennen blijft een prachtsport. Ik kijk momenteel graag naar de Tour de France. Die blijf ik volgen.”
