HoeksteenGarderobe
AlgemeenDoor Robert Mienstra
“Wij gaan nieuwe kleren voor je kopen”, zegt mijn vrouw Jessica uit het niets.
Ik kijk haar verbijsterd aan.
“Kleren kopen?”, stamel ik. “Waarom?”
“Je hebt maar twee broeken, twee overhemden en een stel afgedragen T-shirts”, zegt Jessica.
Ze pakt mijn lievelingsspijkerbroek uit de kast.
“Hij is vaal en rafelig”, wijst mijn vrouw.
“Dat is in de mode en heet casual”, zucht ik.
“Hij is helemaal dun in het kruis”, zegt Jessica, “voor je het weet scheur je der uit.”
Ze port met haar vinger op een dunne plek in de stof.
“Plop”, zegt de vinger door de stof.
“Een gat!”, schreeuw ik, “je hebt een gat in mijn lievelingsbroek gemaakt.”
Jessica trekt een flinke scheur in de broek.
Verbijsterd kijk ik haar aan.
“Met je T-shirts is dat hetzelfde”, zegt ze.
“Nee, nee”, wanhoop ik.
Maar mijn lekkerste T-shirt is al in tweeën.
“Net als je overhemden”, grinnikt Jessica.
“Met een snoekduik weet ik mijn geluksoverhemd te redden.
Maar in de tussentijd heeft mijn andere spijkerbroek al het loodje gelegd.
“Zie je nou”, zegt Jessica, “al je kleren zijn versleten.”
En zo slenter ik achter haar aan. Naar het meest vernederende plekje voor de man:
het pashokje.
En naar de verkoopster die zegt dat alles “zo leuk afkleedt.”
