Conrector Cees Kant van Meergronden met pensioen

Conrector Cees Kant van Meergronden met pensioen

Door Robert Mienstra

HAVEN – Met een groot afscheidsfeest werd donderdag Cees Kant, de conrector van scholengemeenschap De Meergronden in Haven door zijn collega’s en oud-collega’s uitgezwaaid. Hij ging na 39 jaar Meergronden met pensioen. 

Er nemen wel vaker conrectoren afscheid in Almere, maar het afscheid van Kant verdiende een Old-School-afscheid met liedjes, sketches en speeches. Kant kwam in 1982 als leraar A/G (Aardrijkskunde/Geschiedenis) naar de Meergronden. Hij begeleidde daarnaast als schooldecaan talloze leerlingen naar een vervolgopleiding. In 2007 werd hij conrector bedrijfsvoering van de school.
Kant neemt trots afscheid van de school. “Ik combineerde als conrector het zakelijke met volop aandacht”, vertelt de conrector. Het zakelijke kwam terug in zijn punctualiteit, aandacht had hij altijd voor de werknemers in school. “Mijn functie had ik achter een PC in een kamertje kunnen invullen”, zegt Kant, “maar dat heb ik juist niet gedaan. In de pauzes was ik overal te vinden in school en kon zo mijn collega’s inseinen als er iets speelde.”
De deur van zijn kamer stond altijd voor iedereen open. “Maar als Cees bezoek had, dan kon je echt niet storen”, verhaalde een van zijn collega’s, “verder ging Cees niet over een nacht ijs.” Kant beaamt dit: “Ik mocht graag ergens een nachtje over slapen, om daarna nog eens fris naar een zaak te kijken.”

Betrokkenheid

Kant werd geroemd om zijn betrokkenheid bij de school. In het verleden, toen de school het Freakenfestival of de klassiekere avond La Musica organiseerde speelde hij altijd in het schoolorkest mee op zijn cornet. “Wee degene die zei dat hij trompet speelde, het was cornet”, vertelde een spreker. “Mooie tijden waren dat”, mijmert Kant. “Achteraf gezien heb ik geen idee waar ik de tijd vandaan haalde om dat allemaal te doen.” Kant zei dat het contact met de leerlingen hem als docent en als decaan het meeste heeft bekoord. “Maar als conrector kon ik de voorwaarden creëren waarin mijn collega’s konden gedijen. Dat was weer een andere rol waar ik ook veel voldoening uit haalde.”
In zijn slotspeech waarschuwde Kant voor het gevaar van het lerarentekort. “Dat is de grootste bedreiging van het onderwijs.” Verder stipte hij aan dat er meer maatschappelijke waardering voor het docentenberoep moest komen. “De leerlingen zijn in veertig jaar niet zoveel veranderd, maar wel de ouders. Het klimaat is veranderd, ze halen veel eerder verhaal en nemen snel juridische stappen. Dat maakt het beroep een stuk zwaarder.”
De avond werd afgesloten met de onthulling van een staatnaambord op het schoolplein: ‘Cees Kant kant’, staat er op.