Praatgroep in oprichting voor vaders

‘Soms wil je je verdriet even kwijt’

Door Marcel Beijer

ALMERE – Beide mannen hebben dochters die in het zorgtraject zitten. Beiden werden ze horendol van de trage, zakelijke instelling bij zorginstanties waar voor hulp moest worden aangeklopt. “Soms wilde ik keihard janken, maar bij wie kun je dat? Mannen praten niet makkelijk en huilen al helemaal niet snel. We zoeken gelijkgestemde mannen die bij elkaar hun hart  kunnen luchten.“

Soms kwam Harry thuis en was het donker. Niet alleen in huis, maar ook in zijn hoofd. “Dan had mijn dochter verteld dat haar hulpverlener een andere baan had gevonden. Frustrerend. Eindelijk had ze met iemand een klik, die ze vertrouwde. Maar tegelijkertijd de zoveelste met wie ze te maken had gekregen. En dan komt er dus wéér een nieuwe. Ikzelf heb ook al met heel wat zorgverleners en zorginstanties te maken gehad. Daar word je echt gek van.”

Harry’s dochter leidt aan anorexia en stond ook al een paar keer op het punt haar leven te beëindigen. “Mijn dochter was vier toen ik er alleen voor kwam te staan en het kind aan mij werd toegewezen. Ik heb meegemaakt dat een zorgmedewerkster vroeg wat ik met dat kind uitspookte. Ze wist nog niet eens wie ik was en had kennelijk al een oordeel klaar. Ik kon dat mens wel over de tafel trekken.”

Verdrietig

Johan herkent de pijn van Harry. “Mijn dochter is autistisch en heeft in haar leven ook al met heel wat zorgverleners te maken gehad. Dat is heel verdrietig om te zien. Ik heb zelf ook begeleiding gezocht en ervaar hetzelfde als Harry: steeds weer nieuwe begeleiders. Telkens opnieuw je verhaal vertellen, steeds word er een ‘traject’ voor je bepaald, in een hokje gestopt. Voor mijn dochter is dat het meest vervelend, maar als vader raak je er ook gefrustreerd door. Het is belangrijk dat je gehoord wordt. Bijna alle hulpverleners zijn vrouwen, vaak ook nog heel jong. Dat geeft niet, maar mannen uiten zich dan misschien toch minder snel. Vrouwen praten sowieso dikwijls makkelijker, maar ik miste soms een uitlaatklep. Je komt in een enorme mallemolen aan emoties, maar ook aan regeltjes en wetten. Het is fijn als ik gelijkgestemden zou hebben om daarover te praten.”

Broodje Hagelslag

Beide mannen kwam in aanraking met Cindy Hoebdar die met haar stichting Broodje Hagelslag jongeren en ouderen helpt ‘die buiten de samenleving dreigen te vallen’. Onder begeleiding van deze stichting wordt nu een praatgroep opgezet specifiek voor mannen. Hoebdar: “Harry en  Johan zijn voorbeelden van mannen die baat zouden hebben om even hun hart te luchten. Delen maakt lichter. Maar we willen geen klaaggroepje worden. Het heeft een positieve insteek. Geen enkel verhaal is hetzelfde. Er zullen wellicht ook positieve ervaringen met zorginstanties zijn, of mannen die tips kunnen geven waar de ander dan weer zijn voordeel mee kan doen.” 

Beschadigd

Bij Broodje Hagelslag wordt niet gewerkt met trajecten. “Ik geloof daar niet in”, zegt Hoebdar. “Als wij een jongere binnen krijgen dan zien we een beschadigd kind. Vaak is tijd een belangrijke factor. Hier zien ze de dezelfde gezichten, worden ze omarmd, krijgen ze houvast. We zien ze opbloeien. Vanuit die gedachte willen we graag de initiator zijn om de praatgroep voor vaders van de grond te tillen. We willen elke eerste donderdag van de maand bij elkaar komen, met een inloop vanaf 18.45 uur.”
Wie geïnteresseerd is kan contact opnemen via info@stichtingbroodjehagelslag.nl. 

De namen van Harry en Johan zijn om privacy redenen gefingeerd.