Afscheid wethouder Lindenbergh: ‘het is een mooie hondenbaan’

ALMERE – Wethouder Julius Lindenbergh nam maandag afscheid. Hij baalt er stevig van dat hij als wethouder moet vertrekken. Hij zegt zich vijf jaar lang vol overgave voor de stad te hebben ingezet en kijkt terug op een fantastische periode. Grootste ergernis? Het toenemende cynisme. 

Door Marcel Beijer

“Ze praten wel eens over de kloof tussen politiek en burger. Maar het is een wisselwerking: ik zie ook dat mensen van politici veel eisen, terwijl het in de praktijk steeds lastiger wordt om plannen uit te voeren.” Lindenbergh steekt daarbij ook de hand in eigen boezem. “In de woonvisie staat bijvoorbeeld dat we in tien jaar 25.000 huizen willen bouwen. Een hoge ambitie waar ik me keihard voor heb gemaakt. Maar soms lukt het gewoon niet. Sinds 2022 hebben we een stijging van de hypotheekrente en bouwkosten gezien. Dat ligt compleet buiten mijn macht, maar dat had een negatief effect.”
Lindenbergh zegt daar van geleerd te hebben. “Misschien hadden we duidelijker moeten maken dat die 25.000 woningen een ambitie zijn. Je doet daar als college je stinkende best voor, maar het is geen belofte. En we hebben het beter gedaan dan de jaren hiervoor. We realiseerden de afgelopen twee jaar 1700 woningen per jaar. Bijna een verdubbeling ten opzichte van het decennium daarvoor. Toch word je daar regelmatig op aangevallen, zeker via social media en door politieke tegenstanders die in hun periode niet verder kwamen dan 1000 woningen per jaar. Ik beloof een ding: als ik straks geen wethouder meer ben zal ik niet de sociale media opzoeken om mijn opvolgers te bekritiseren.”  

Leuke hondenbaan

Wethouder zijn is leuk, maar ook best een lastig vak, stelt Lindenbergh. “De leukste hondenbaan van Nederland, heb ik iemand wel eens horen zeggen. Ik ben het daarmee eens, maar wel met de nadruk op ‘leukste’. In een stad met 230.000 inwoners hebben veel groeperingen belangen en die verdedigen ze soms fel. Ik heb het gevoel dat het er in het maatschappelijke debat feller aan toegaat dan vroeger. Mensen zijn assertiever geworden en eisen meer. Van elkaar, maar ook van de overheid. Alles moet perfect zijn, al is dat onmogelijk. En het is in een gemeenteraad met zestien partijen, en een coalitie van zeven partijen, lastig met alle belangen rekening te houden. Al ging het lange tijd verrassend goed. Als de gemeente er vervolgens niet in slaagt om alle ambities waar te maken, neemt de druk toe. Dat is een van de redenen dat we zoveel uitval hebben bij raadsleden. Geen goed teken. Het zijn wel mede-Almeerders die naar beste vermogen volksvertegenwoordiger zijn. Bovendien is het niet goed als raadsleden maar kort hun werk kunnen doen. We willen graag volksvertegenwoordigers met ervaring en dossierkennis.”

Financiën

Lindenbergh begon als wethouder Financiën en kreeg deze periode de portefeuille Wonen. Hij grijnst als hem wordt gevraagd of hij niet liever op Financiën was gebleven. “Een gewetensvraag, inderdaad. Financiën ligt dicht bij mijn achtergrond. Ik begon in 2019 met een structureel tekort van 10 miljoen euro en liet na drie jaar een financiële buffer van meer dan 100 miljoen euro achter. Dat was achteraf best bijzonder. Die buffer heeft ons gered bij tegenvallende financiële erfenissen uit het verleden: de Floriade en riolering in Oosterwold. Bij de vorming van dit college werden de portefeuilles uitonderhandeld en kreeg ik Wonen. Een grote uitdaging, misschien wel de belangrijkste portefeuille in gemeentelijk Nederland. Ik had er zin in om mijn tanden in die portefeuille te zetten. En met Kees Ahles hebben we nu een goede wethouder Financiën. Ik ben erg trots op wat ik heb bereikt en kan mezelf bij iedere genomen beslissing recht in de spiegel aankijken. Ik heb daarbij altijd mijn best gedaan de gemeenteraad in positie te brengen: de alternatievenparagraaf in raadsvoorstellen wordt nu veel vollediger opgeschreven, zodat de gemeenteraad bij voorstellen ook twee of drie alternatieven kan kiezen.”

Toekomst

Lindenbergh is de politiek niet zat. Hij ontkent hard lachend het gefluister in de wandelgangen dat hij gevraagd is voor een wethouderspost in Lelystad. “Nee hoor, dat is niet zo. Verder zou ik het ook helemaal niet erg vinden om weer een tijd een ‘gewone’ baan te hebben. Ik heb twee jonge kinderen en weer gewoon een weekend van twee dagen, vind ik erg aanlokkelijk. Ik heb op dit moment een sollicitatie lopen buiten de politiek. Maar ik zal wellicht ooit terugkeren als bestuurder. Ik ben de politiek niet zat, wel onderdelen van de politiek. De politieke spelletjes, bijvoorbeeld. Heb ik ook niet aan meegedaan. Het gaat mij echt om de inhoud. En een burgemeesterspost zal ik niet snel gaan doen. Ik wil echt in Almere blijven wonen, dus dan vallen een hoop banen af.”