Weerwatereiland deel 1Oude en nieuwe natuur vullen elkaar aan
AlgemeenDoor Robert Mienstra
ALMERE - “Deze Elzenoever is echt een cadeautje”, zegt Christiaan Pfeiffer, hoofdontwerper Floriade van de gemeente. Hij laat een strakke rij elzen zien aan de oever van het Weerwatereiland. “Deze bomen vormen een natuurlijk gordijn tussen Filmwijk en het Weerwatereiland waar de Floriade komt. Ze vormen ook nog eens een natuurlijke beschoeiing. Dit blijft allemaal overeind. Sterker nog: we koesteren deze bomen. Dit is zo mooi.”
Christiaan Pfeiffer en Marco Wolbers (projectmanager realisatie) raken niet uitgesproken als ze over ‘hun’ Weerwatereiland wandelen. “Kijk, hier zit een forse glooiing in het terrein. Prachtig”, zegt Pfeiffer. “Het lijkt wel een Frans landschap met al die oude bomen. En overal om ons heen zien we de bomen die behouden blijven voor de Floriade. Dat zijn er echt heel veel.”
Met grasveldjes is al aangegeven waar een aantal kavels op het Floriadeterrein komt op het eiland. “Uiteindelijk kom je hier in een prachtig bos te wonen.”
Het terrein wordt doorsneden door strakke, smalle wegen die nu nog opgehoogd zijn met zand. “Daaraan komen de kavels met de paviljoens te liggen. Dat zand is om de grond te laten inklinken”, legt Wolbers uit. “Daarna liggen de wegen weer op maaiveld-niveau. Kijk hier: het lijkt alsof deze boom op de weg staat. Maar nee, we hebben de weg om de boom heen gelegd, juist omdat hij er staat. Verderop in het bos kronkelen de paden weer door het groen. Bij alles wat we hier doen en aanleggen is dat groen leidend.”
Overal op het eiland zijn al nieuwe bomen aangeplant. “Zij vormen al een onderdeel van het Arboretum (bomentuin, red.). De Nederlandse kwekers zenden die gratis in”, zegt Wolbers, “in een enorme diversiteit.” Opvallend is dat veel bomen fors zijn. “Een aantal nieuwe bomen is al ruim vijftien jaar oud”, vervolgt Wolbers. “We vullen het bestaande bos dus aan met nieuwe oude bomen.”
“Dit was voor ons een verrassing”, roept Pfeiffer uit. Hij wijst op een oud pad dat over het eiland voert. “We wisten niet dat dit bestond. Het blijkt uit de beginperiode van Almere te stammen. Dit pad behouden we in het Floriadeplan. Een stukje historie in de nieuwste wijk van de stad.”
Soppend door de klei, ploeteren de mannen verder het bos in. “Dit bos blijft eigenlijk helemaal overeind. We noemen het ‘het oerbos’. Er komt wel bewoning, maar dan denken we aan een aantal boomhuizen die niet opvallen.”
In het bos is de oude aanlegstructuur uit de begintijd van de stad nog aanwezig. “Daar verderop zijn de oude greppels nog te zien tussen de bomenrijen. Ook die blijven in stand. We gaan kijken hoe we ze verder kunnen gebruiken.
Ja, er zijn bomen verdwenen op het Weerwatereiland, beamen Pfeiffer en Wolbers. “Bomen die gevaar opleverden of ziek waren. Alles wat gezond is en oud kan worden, is gebleven.” Ze wijzen op een enorme kersenboom. Kilo’s kersen komen er af. En daar al die eiken en beuken, sieraden voor het eiland. Verderop, die prachtige rij nieuwe bomen van een soort die hier nog niet stond. Oud en nieuw komt hier prachtig bij elkaar.”
Na drie kwartier wandelen stampen Pfeiffer en Wolbers hun laarzen schoon. “We hebben nu een uurtje gewandeld. Als het Weerwatereiland af is, kan je hier uren dwalen, dwars door de bebouwde natuur.”
In de krant van 25 april verschijnt deel 2 over het Weerwatereiland.
